Jeroen Hofman

>

Op de foto’s uit de serie Amsterdam Park van Jeroen Hofman zie je kinderen in zwembaden spelen, gezinnen die picknicken in het gras, mensen die in een treintje door het groen rijden, een kermis, paarden die door het water draven, een terras vol bezoekers, een basketbalveld met trainende spelers, mensen die hun hond uitlaten, een speeltuin vol kinderen, een vergadering in het gras, een moestuin waar mensen hun plantjes verzorgen. De ruim twintig parken in Amsterdam blijken een onuitputtelijke veelheid aan mogelijkheden tot vermaak te hebben en lijken de bewoners van de stad van hun dagelijkse stress en drukte te verlossen.

Hofman fotografeert de parken altijd vanuit een hoogwerker, vanaf een hoogte van ongeveer twintig meter. Deze aanpak heeft hij overgehouden van zijn vorige serie Playground waarin hij oefenterreinen van brandweer en leger vastlegde. “Ik was op een dag bezig met Playground, had nog tijd over, besloot er iets mee te doen en fotografeerde toen de Bosbaan in het Amsterdamse Bos. Dat vond ik zo interessant dat ik daarna met deze serie ben begonnen. Ik heb het idee uitgeschreven en een opdracht voor het Amsterdams Gemeente Archief aangevraagd en gekregen.”
De foto’s hebben een voyeuristisch aspect omdat de parkbezoekers niet gestoord lijken door de fotograaf. Niemand op de foto’s kijkt naar de camera. “Ik sta met een opvallende knaloranje hoogwerker, maar ik zie er met mijn helm en gele werkjas niet uit als een fotograaf. Ik gebruik een Cambo met een PhaseOne achterwand en een laptop om het beeld te bekijken. Ik zeg altijd dat ik 3D-scans van het park moet maken. In het begin kijken mensen naar boven maar al gauw houdt dat op en heb ik vrij spel.”
In zijn landschappelijke opnamen van de stadsparken is Hofman onder andere geïnspireerd door de fotografie van Edward Burtynsky, maar ook door de romantische Hollandse schilderkunst. “Ik wil een gelaagdheid aanbrengen in mijn foto’s, waardoor je diepte krijgt. Ik zoek daarom altijd naar licht dat bepaalde elementen naar voren haalt, zoals je dat ook in schilderijen ziet. Je moet eerst naar het overzicht op de foto kijken en daarna willen inzoomen op de details. Ik zie dat bezoekers van tentoonstellingen ook doen.”
Hofmans foto’s zijn niet gefotoshopt omdat hij daar niet van houdt, maar ook omdat zijn project is aangekocht door het Gemeente Archief. “Als je een documentair project doet, moet je niet manipuleren want daar krijg je zeker kritiek op. De foto’s moeten een natuurlijke uitstraling hebben. Ik geef de beeldbewerking uit handen omdat ik zelf misschien de neiging zou krijgen de luchten meer contrast en verzadiging te geven en dat moet je niet willen. In wezen ben ik een klassiek fotograaf.”
“Ik geniet zeer van wat ik zie als ik op die hoogwerker sta. Het is heel interessant. Elk park heeft zijn eigen bevolkingsgroep. Maar dat is niet het belangrijkste thema. Ik wil laten zien hoe mensen met hun vrije tijd omgaan. Je ziet op de foto’s waarom iedereen komt: om te ontspannen, te trainen of te spelen. Ik heb een zoontje van drie en ik zie mezelf er ook tussen zitten.” Het mooiste compliment komt volgens Jeroen Hofman van zijn moeder. “Playground snapte ze niet zo goed, maar nu is ze al drie keer in het Stadsarchief geweest om de expositie te bekijken. Ze zegt dat ze nu de parken wil bezoeken om ze in het echt te zien. Ook bij andere bezoekers heb ik gemerkt dat mijn foto’s veel emoties oproepen. Amsterdam is voor veel mensen pure emotie.” Jeroen Hofman is nog lang niet klaar met zijn serie en gaat door tot hij er een boek en nog een expositie van kan samenstellen.

www.jeroenhofman.nl