Martin Roemers

>

Hij bezocht maar liefst 22 megasteden, waaronder Mexico, São Paulo, Tokio, Istanbul en Moskou, op zoek naar de ultieme expressie van de metropolis. Het begon in Mumbai, waar Martin Roemers werd getroffen door de dynamiek en de drukte. Hij wilde dat in een enkele foto verbeelden en besloot daarom op een hoek van een drukke straat vanaf een hoogte foto’s te maken. Om de beweging uit de drukken gebruikte hij lange sluitertijden. De bewegingsonscherpte verbeeldt de chaos en de hectiek. Zo werd het concept geboren van Metropolis, een wereldwijd project dat is uitgemond in een boek en een rondreizende tentoonstelling.
“Toen een rapport van de VN liet zien dat er nu meer mensen in steden wonen dan op het platteland wist ik dat ik dit een legitieme basis was om de serie op te funderen. Ik beperkte mij tot megasteden met een populatie van minimaal 10 miljoen inwoners.” In de afgelopen vijf jaar is het aantal megasteden wereldwijd van 21 naar 29 gegroeid. De verstedelijking gaat het snelst in Azië, bijvoorbeeld China alleen al heeft zes megasteden en de groei blijkt heel hard te gaan. Steden zoals Guangzhou en Shanghai groeien gepland en geordend, maar steden zoals Mumbai en Dhaka groeien totaal ongeorganiseerd, vol met krottenwijken en armoede. Binnen het grote verhaal van de megastad laat Roemers in de cityscapes kleine verhalen in de stad zien. “In Lagos zijn islamitische taxichauffeurs onder een viaduct aan het bidden zijn tussen het voortrazende verkeer. Van Tokio heb ik een foto van een kantorenwijk waar wachtende salarymen allemaal dezelfde pakken dragen.” Met deze details is Metropolis geen eenduidige serie geworden, maar heeft elke foto een rijkdom aan kleine verhalen.
Roemers heeft ook een aantal tweeluiken gemaakt waarin weer andere verhalen van de megasteden duidelijk worden. “In Los Angeles heb ik een foto van de dure winkelstraat Rodeo Drive gemaakt waar winkelende dames elkaar fotograferen bij een geparkeerde Bugatti. Dat plaats ik naast een foto in Mexico City waar twee mannen op straat hun oude Volkswagen met panne repareren. Doordat de foto’s dezelfde vormstructuur hebben kan ik de verschillen helder maken. Een ander voorbeeld is een snelweg dwars door São Paulo. Normaal is het een zeer drukke verkeersader, maar op zondagen is het autovrij en het terrein van wandelaars. Dit tweeluik van dezelfde weg laat zien hoe bewoners hun eigen ruimte hebben opgeëist.”
Een aantal beelden bevat een sociaal-politieke laag. “In New York stond ik op Times Square toen er onverwacht een demonstratie tegen Guantanamo Bay begon. Dat was voor mij een cadeautje. Op een andere foto uit New York zie je een zittende man met een bordje ‘homeless’ te midden van het stadse tumult. Het drukt de grote tegenstellingen tussen arm en rijk uit die je in Amerika ziet. Zo heb ik in alle beelden een verhaal gelegd dat het leven in de metropolis symboliseert. Elke foto moest iets iconisch hebben.”
Metropolis is geen waarschuwing over de ontwikkeling van de megastad. “Mijn invalshoek is niet negatief, want grote steden bieden veel kansen op een beter leven. Ik wil de gevolgen van de massale urbanisatie laten zien en op de agenda zetten.”

Metropolis / Martin Roemers, Hatje Cantz Verlag, 86 foto’s, 144 pagina’, prijs ca. €60

Metropolis werd mede mogelijk gemaakt dankzij bijdragen van: Fonds Anna Cornelis, Fonds Bijzondere Journalistieke Projekten, EFL Stichting, Hendrik Muller Fonds,
Mondriaan Fonds en de Stichting Sem Presser Archief.